Florentyn Wacław Jan Stefan Koźmiński z Białej Podlaskiej (1829-1916), kapucyn, założyciel wielu rodzin zakonnych był duchowym Ojcem Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.

W drugiej połowie XIX i na początku XX stulecia zorganizował na ziemiach polskich sieć zgromadzeń ukrytych, których celem było podnoszenie poziomu moralności i oświaty przede wszystkim wśród ludności wiejskiej oraz w środowiskach robotniczych, kupieckich i rzemieślniczych.     

Po ukończeniu nauki w płockim gimnazjum rozpoczął studia budowlane w stołecznej Szkole Sztuk Pięknych. W roku 1846 niesłusznie posądzono go o udział w spisku i osadzono w warszawskiej Cytadeli. Podczas prawie rocznego pobytu w więziennej celi odzyskał utraconą w latach gimnazjalnych wiarę i po powrocie na wolność postanowił obrać drogę życia zakonnego. Pod koniec roku 1848 wstąpił do kapucynów w Lubartowie. Po odbyciu gruntownych studiów filozoficzno-teologicznych 27 grudnia 1852 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abpa Antoniego Melchiora Fijałkowskiego w kościele św. Krzyża w Warszawie. Kilka miesięcy później powołany został na osobistego sekretarza prowincjała i wykładowcę teologii w studium zakonnym.

Jako wybitny kaznodzieja i spowiednik, stał się - po wyjeździe ze stolicy pierwszego przewodnika Zofii Truszkowskiej, o. Augustyna Brzężkiewicza, augustianina - jej duchowym kierownikiem. Od początku popierał inicjatywę założenia przez Zofię schroniska dla ubogich, wokół którego 21 listopada 1855 r. zaczęło tworzyć się Zgromadzenie Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo. Mianowany w 1856 r. przez o. Beniamina Szymańskiego dyrektorem Zakładu i Zgromadzenia św. Feliksa wkrótce stał się - jak to określiła Założycielka - jedynym jego przewodnikiem i doradcą najlepszym w każdej okoliczności.