Działalność charytatywna Sióstr Felicjanek zrodziła się w XIX w. jako odpowiedź na nędzę wielkiego miasta - Warszawy. Gwałtowny wzrost przemysłu spowodował powstanie proletariatu, który znalazł się w tragicznej sytuacji. Zarobki nie wystarczały na utrzymanie, a zabezpieczeń socjalnych w ogóle nie było. Nie istniała możliwość zabezpieczenia się na wypadek choroby czy niezdolności do ciężkiej pracy fizycznej. Rosła zatem liczba kalek, starców, porzuconych dzieci.

Rozwiązaniem tego problemu społecznego w Warszawie, występującego szczególnie ostro na peryferiach, zajęło się Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo. Jedną z jego najbardziej aktywnych członkiń była Zofia Truszkowska, późniejsza Założycielka Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.

To tam - podczas obchodzenia suteren i poddaszy, gdzie zamieszkało największe cierpienie - poznawała prawdziwą nędzę, tam uczyła się współczucia i umiejętności udzielania skutecznej pomocy, tam niepokoiło ją sumienie, tam szukała sposobów rozwiązania ludzkich problemów.

Nie dziwi nas zatem to, że posługa Sióstr Felicjanek początkowo polegała na zbieraniu bezdomnych, sierot i staruszek, na udzielaniu pomocy kobietom upadłym i rekonwalescentkom.

Zgromadzenie, wierne charyzmatowi Błogosławionej Założycielki, odpowiadając w obecnych czasach na potrzeby lokalnej społeczności wawerskiej wybudowało w latach 2000-2003 przy pomocy i ofiarności wielu ludzi o otwartych sercach Ośrodek Socjoterapeutyczny pw. Matki Bożej Miłosierdzia.

Przez długi okres czasu Siostry Felicjanki, jeżdżąc po parafiach w Polsce i za granicą, zbierały ofiary na budowę tego ośrodka. Bez pomocy wielu ofiarodawców powstanie tego ośrodka nie byłoby możliwe. Dlatego jeszcze raz im dziękujemy.

W  dużym, przestronnym budynku znajdują się dwie instytucje:
- Jadłodajnia dla osób bezdomnych i skrajnie biednych
- oraz Ośrodek dla dzieci z rodzin dysfunkcyjnych i z problemem alkoholowym.