Spośród wszystkich „ciekawostek” (żadna z nich nie jest trywialna) dotyczących wyboru imienia Leon przez Papieża, nie znalazłem żadnej bardziej interesującej niż ta (ks. Louis Meiman z Parafii pw. św. Teresy z Kalkuty w Louisville, Kentucky, w USA):

Jakże mistrzowski i poetycki wybór imienia dokonał Papież Leon XIV. Brat Leon był najlepszym przyjacielem Franciszka z Asyżu, jego wiernym towarzyszem i gorliwym naśladowcą.

Kiedy Franciszek założył zakon Braci Mniejszych, Leo był pierwszym, który do niego dołączył. Kiedy Franciszek wszedł bez broni do obozu sułtana, aby spróbować zakończyć wojny krzyżowe, Leo był jedyną osobą u jego boku. Kiedy Franciszek otrzymał stygmaty podczas modlitwy, Leo modlił się razem z nim. Kiedy Franciszek leżał umierający, Leo opiekował się nim i pocieszał go. A kiedy Franciszek odszedł, Leo próbował kontynuować drogę ubóstwa, którą wytyczył Franciszek, rozbijając marmurową skrzynię służącą do zbierania datków na budowę wielkiego kościoła, w którym miało spocząć jego ciało. Czy Papież, który nosi teraz jego imię, mógł wyrazić bardziej zdecydowanie, jak zaciekle zamierza kontynuować dziedzictwo papieża Franciszka? Wystarczyło jedno słowo.