Historia domu w Rzgowie i Ośrodka Dziennego Pobytu, oraz działalność Ośrodka.

Pierwsze Felicjanki przybyły do Rzgowa we wrześniu 1931roku na zaproszenie ówczesnego ordynariusza diecezji łódzkiej ks. bpa Wincentego Tynieckiego. Rzgów miał wtedy status osady, a mieszkańcy w większości dojeżdżali do odległych miejsc pracy w Łodzi. Zmuszało ich do pozostawiania swoich dzieci na wiele godzin bez opieki. Ksiądz Bp chcąc zaradzić temu i znając działalność wychowawczą Zgromadzenia Sióstr Felicjanek poprosił o zorganizowanie przedszkola - „ochronki” dla dzieci. Już na samym początku zgłosiło się 70 dzieci. Ponieważ nie było odpowiedniego lokum na ochronkę, siostry odstąpiły swój duży pokój, a same mieszkały w kuchni, która stawała się dla nich w czasie modlitwy również kaplicą. Iście franciszkańskie ubóstwo, jakiego doświadczyły na samym początku, uważały sobie za szczególne błogosławieństwo Boże. Już po roku pobytu w Rzgowie siostry zaczęły zbierać fundusze na budowę nowego przedszkola, organizowały z dziećmi i młodzieżą różne imprezy, z których dochód przeznaczano na budowę. Otrzymały ziemię przy ul. Ogrodowej 11. Do jesieni 1934 roku stanęły mury, ale trzeba było jeszcze zbierać fundusze na dach. W krytycznej sytuacji znalazło się kilka pań emerytek, które chcąc korzystać z opieki sióstr do śmierci, złożyły swoje oszczędności siostrom, co pozwoliło dokończyć budowę pod koniec 1936 roku. Panie emerytki, a było ich 9 na stałe zamieszkały u sióstr. Tym sposobem, niezależnie od pierwotnych zamierzeń, Opaczność Boża sama wyznaczyła drogi, tak charakterystyczne dla duchowych córek bł. Marii Angeli Truszkowskiej,( która zbierała wraz z pierwszymi felicjankami z ulic Warszawy sieroty i staruszki) nurt działalności felicjańskiej w Rzgowie, jakim miało się stać apostolstwo wśród ludzi starszych i chorych. Na początku 1937 roku przeniosły się do domu przy ul. Ogrodowej 11. Przestrzenne, jasne pomieszczenia i duży, piękny ogród stworzyły dogodne warunki posługi dzieciom i młodzieży na znacznie szerszą skalę, dlatego w tym samym domu urządzono także świetlicę dla dzieci szkolnych. Tu również spotykała się, prowadzona przez felicjanki Krucjata Eucharystyczna oraz grupy dzieci i młodzieży, angażowane przez siostry do występów scenicznych z racji różnych uroczystości. Placówka dynamicznie rozwijała się do II wojny światowej, na początku, której Siostry prowadziły tajne komplety, ale w 1942 roku Niemcy przejęli budynek i urządzili Kindergarten dla swoich dzieci, a siostry zostały wywiezione do obozu w Bojanowie. Wróciły oczywiście po wojnie, zajmując się przede wszystkim chorymi, ponieważ nie było w Rzgowie lekarza. Podjęły również katechizacje i wznowiły działalność przedszkola. Jednak w 1952 roku tak jak inne przedszkola w Łodzi przedszkole zostało upaństwowione, a siostry zaczęły pracę przy Parafii, pomagając ks. Proboszczowi w pracy duszpasterskiej, służąc chorym nie tylko w Rzgowie, ale i w okolicznych wioskach, opiekując się kościołem i uprawiając ogród. Po 40 latach siostry otrzymały przedszkole, ale obiekt był bardzo zniszczony i wymagał solidnego remontu. Na terenie Rzgowa było już wybudowane nowe przedszkole gminne i dlatego siostry nie mogły wrócić do prowadzenia przedszkola. Natomiast zarysował się nowy rodzaju działalności – służby starszemu człowiekowi. i budynek dzięki pomocy Rady Gminy Rzgów oraz WZPS-u w Łodzi poddano remontowi i pomieszczenia wyposażono dostosowując do nowego rodzaju działalności Dnia 25 październiku 1994 roku oficjalnie rozpoczął działalność Ośrodek Dziennego Pobytu dla Osób Starszych i Niepełnosprawnych Sióstr Felicjanek. Jest to Ośrodek prowadzony charytatywnie przez 4 siostry, wspierany częściowo dotacją przez Gminę. Na początku do Ośrodka przychodziły osoby starsze i były przywożone przez z siostrę z miasta i terenu gminy Rzgów na kilka godzin, aby zjeść ciepły obiad, troszkę pobyć razem, podzielić się wiadomościami, pomodlić wspólnie. Siostra też rozwoziła obiady do domów osobom samotnym, którym trudno było przybyć do naszego Ośrodka. Z biegiem czasu liczba wzrastała i czas pobytu w Ośrodku się wydłużał. Obecnie siostry obejmują opieką 38-40 osób dziennie, w wieku od 39 do 91 lat. Ośrodek jest czynny: poniedziałku do piątku w godz. 8⁰⁰- 16⁰⁰. Osoby starsze, dzięki istnieniu Ośrodka Dziennego Pobytu mają możliwość spotkania się ze sobą, spotkania z siostrami, przez co miej dokucza im samotność. Podopieczni bardzo chętnie tu przebywają, łatwiej znieść dolegliwości, gdy można o tym porozmawiać, podzielić się z drugimi. Wspólne rozmowy, wypowiadanie swoich uczuć, lektura prasy, modlitwa, przebywanie w grupie, są pomocą starszemu człowiekowi. Te spotkania mają na celu budzenie zaufania, bezpieczeństwa i akceptacji. Dla niektórych osób jest to również szansa wydłużenia czasu zaspokojenia potrzeby: samostanowienia o sobie (mimo ograniczonej sprawności ruchowej). Staramy się aby osoby, które przebywają w naszym domu czuły „dom” i to że są kochane i potrzebne. Jedna z pań, którą siostra codziennie przywozi na pytanie jak się u nas czuje odpowiedziała” bardzo lubię do sióstr przyjeżdżać bo czuję się tu dobrze, miło i przyjemnie, zachwyca mnie najbardziej tu rzadko spotykany stosunek do starszych ludzi, że ktoś nie sprawia wrażenia że zawadzamy, że jesteśmy ciężarem, siostry starają się rozweselić nas i kłaść nacisk że warto żyć i szanować swoje życie.’ Inna -” byłam biedniejsza i samotna gdy nie znałam sióstr”.

Osoby korzystające naszego Ośrodka mają zapewnione następujące usługi: osobom, którym stan zdrowia nie pozwala na samodzielne poruszanie się siostra samochodem codziennie pomaga w dotarciu do Ośrodka, inni przychodzą sami lub przywozi rodzina. Nasi podopieczni dostają codziennie drugie śniadanie i obiad, ale także, gdy jest taka potrzeba pierwsze śniadania. (W ciągu roku wydano ok.8000 obiadów, niektórzy dostają za darmo obiad, niektórzy płacą sami, a za niektórych płaci MOPS.)

Mają możliwość codziennej wspólnej modlitwy w kaplicy domu, umożliwione jest korzystanie z Sakramentów św. Eucharystia, Sakrament Pokuty.

Jest zapewniona w zależności od potrzeby pomoc w utrzymaniu higieny osobistej: możliwość korzystania z łazienki, pomoc przy kąpieli, strzyżenie włosów, obcięcie paznokci, pomoc pielęgniarską (np. możliwość kontrolowania niektórych parametrów życiowych: ciśnienie tętnicze krwi, poziom cukru we krwi, a także wykonywanie opatrunków, iniekcji itp.. )

W naszym Ośrodku od dwóch lat dzięki pomocy dobrych ludzi (organizacji Hilton ze Stanów Zjednoczonych Ameryki) była możliwość utworzenia pokoju terapii ruchowej, ze sprzętem rehabilitacyjnym, gdzie prowadzone są ćwiczenia indywidualne. Także w ramach terapii zajęciowej są prowadzone przez siostrę ćwiczenia poprawiające sprawność ruchową, zajęcia plastyczne i techniczne, zajęcia integracyjno-muzyczne i relaksacyjne, korzystanie z wybranych audycji telewizyjnych, kaset Video, korzystanie z gier towarzyskich, wspólne rozmowy, możliwość wypowiedzenia swoich myśli, codzienne wspólne czytanie prasy, książki religijnej. Są też organizowane spotkania z dziećmi ze szkoły, od czasu do czasu wspólny wyjazd pielgrzymkowo- wycieczkowo- rekreacyjny.

Osobom przebywającym w domu, chorym, siostra dowozi codziennie posiłki( od 10 do 15 obiadów) w zależności od potrzeby dokonuje zakupy i opłaca rachunki, oraz załatwia sprawy urzędowe. Także gdy jest taka potrzeba pomaga w dotarciu do Ośrodka Zdrowia w celu skorzystania z wizyty lekarskiej. Gdy rodzina chorej niedołężnej starszej osoby nie mieszka w naszym mieście i nie może odwiedzać codziennie, siostra podejmuje opiekę całodniową. Zapewniona też jest opieka przez siostrę pielęgniarkę, wykonywane są zabiegi pielęgniarskie w gabinecie Ośrodka lub w domu chorego z terenu miasta i gminy Rzgów we wszystkie dni tygodnia.

Nasi podopieczni mają zapewnione dobre warunki lokalowe, korzystają z czystych i wygodnych pomieszczeń Ośrodka i terenu rekreacyjnego wokół domu, ale nie tak było zawsze. Nasz dom jest już stary i była potrzeba ciągłych remontów i ulepszeń do wymogów Nadzoru Budowlanego, Straży Pożarnej i Sanepidu. Osiem lat temu stanęłyśmy przed dużym wezwaniem skąd zdobyć funduszy. Ale jak zwykle Bóg nie zostawia bez odpowiedzi, namacalnie doświadczamy gdy świadczymy dobro i dzielimy się z tym „małym” co mamy z osobami bardziej potrzebnymi od nas, otrzymujemy hojnie z ręki Bożej. Tak było w tym przypadku, znalazły się osoby i instytucje, które wsparły. Udało nam się: zmienić dach, osuszyć fundamenty w koło domu, zrobić podjazd na wózki inwalidzkie, położyć kostkę na drodze dojazdowej do budynku, założyć nowe ogrodzenie posesji, zrobić kapitalny remont pomieszczeń z wymianą instalacji elektrycznej, wodnej, wymienić elementy z drewna na ognioodporne tam gdzie była potrzeba, wymienić piec centralnego ogrzewania i kaloryfery. Zrobić kapitalny remont piwnic i kuchni z wyposażeniem meblowym i sprzętem do kuchni. Dzięki fundacji Hilton można było wymienić wyposażenie świetlicy, kuchni, biblioteki, stołówki i kancelarii. Wszystko to dzięki otwartości ludzkich serc na drugiego człowieka.

Błogosławiona Matka Angela - założycielka Zgromadzenia Sióstr Felicjanek oddała się do całkowitej dyspozycji Bogu, którego umiłowała. Ze względu na Niego ofiarowywała ludziom swoją bezwarunkową miłość i miłosierdzie, zrodzone z kontemplacji Boga. Dlatego my Siostry Felicjanki, oddane posłudze, jesteśmy powołane, by uczestniczyć w Chrystusowej misji zbawiania człowieka i staramy się w duchu Bł. Marii Angeli odczytywać znaki i potrzeby czasu., którym jest obecnie potrzeba posługi wobec tych chorych którzy do nas przychodzą. Pomagamy wszystkim którzy się do nas zgłoszą, nie tylko biednym materialnie, ale także duchowo, oraz zmęczonym psychicznie najbliższym z rodziny, którzy się opiekują schorowanymi rodzicami. Poprzez obecność, rozmowę i wszelką posługą staramy się pomagać także rodzinie w przeżywaniu ograniczeń wynikających z codziennej egzystencji schorowanego i starszego człowieka. Poprzez akceptacje, dobre słowo i duchowe wsparcie towarzyszymy także innym osobom, którzy potrzebują naszej pomocy. W kontakcie z każdym człowiekiem staramy się pogłębiać wiarę i umacniać autentyczną więź z Bogiem. Poprzez wspólną modlitwę, rozważanie Słowa Bożego, głębszych refleksji, pomagamy naszym podopiecznym dokonywać "pewnych obrachunków z życiem ", dokonywać wyborów dobra, przygotowywać się do spotkania z Bogiem w wieczności. Staramy się aby każda osoba przychodząca do naszego Ośrodka czuła się zaakceptowana i kochana przez nas, a przez to przez samego Boga.

Pragniemy być dalej wsparciem dla osób potrzebujących naszej pomocy.